powiednie

Old Polish

Etymology

From *powiedny + -ie, from powiedzieć + -ny. First attested in c. 1500.

Pronunciation

  • IPA(key): (10th–15th CE) /pɔvʲɛdɲɛ/
  • IPA(key): (15th CE) /pɔvʲɛdɲɛ/

Adverb

powiednie

  1. citing orally
    • 1977 [c. 1500], Julian Wojtkowski, editor, Glosy i drobne teksty polskie do 1500 roku, page 139:
      Omnis scriptura exponitur sic: originaliter, effectiue, diffinitiue, pactatiue povyednye
      [Omnis scriptura exponitur sic: originaliter, effectiue, diffinitiue, pactatiue powiednie]
verbs

References

  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “powiednie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN