praecipitatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of praecipitō.
Participle
praecipitātus (feminine praecipitāta, neuter praecipitātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | praecipitātus | praecipitāta | praecipitātum | praecipitātī | praecipitātae | praecipitāta | |
| genitive | praecipitātī | praecipitātae | praecipitātī | praecipitātōrum | praecipitātārum | praecipitātōrum | |
| dative | praecipitātō | praecipitātae | praecipitātō | praecipitātīs | |||
| accusative | praecipitātum | praecipitātam | praecipitātum | praecipitātōs | praecipitātās | praecipitāta | |
| ablative | praecipitātō | praecipitātā | praecipitātō | praecipitātīs | |||
| vocative | praecipitāte | praecipitāta | praecipitātum | praecipitātī | praecipitātae | praecipitāta | |