praecisus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of praecīdō.

Participle

praecīsus (feminine praecīsa, neuter praecīsum); first/second-declension participle

  1. shortened, severed
  2. battered, smashed

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative praecīsus praecīsa praecīsum praecīsī praecīsae praecīsa
genitive praecīsī praecīsae praecīsī praecīsōrum praecīsārum praecīsōrum
dative praecīsō praecīsae praecīsō praecīsīs
accusative praecīsum praecīsam praecīsum praecīsōs praecīsās praecīsa
ablative praecīsō praecīsā praecīsō praecīsīs
vocative praecīse praecīsa praecīsum praecīsī praecīsae praecīsa

Descendants

  • Catalan: precís
  • French: précis
  • Galician: preciso
  • Friulian: precîs
  • Italian: preciso
  • Occitan: precís
  • Piedmontese: precis
  • Portuguese: preciso
  • Spanish: preciso

References

  • praecisus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praecisus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • praecisus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • praecisus in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016