praedispositus
Latin
Etymology
From prae- + dispositus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [prae̯.dɪsˈpɔ.sɪ.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pre.d̪isˈpɔː.s̬i.t̪us]
Adjective
praedispositus (feminine praedisposita, neuter praedispositum); first/second-declension adjective
- prepared or arranged in advance
- predisposed
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | praedispositus | praedisposita | praedispositum | praedispositī | praedispositae | praedisposita | |
| genitive | praedispositī | praedispositae | praedispositī | praedispositōrum | praedispositārum | praedispositōrum | |
| dative | praedispositō | praedispositae | praedispositō | praedispositīs | |||
| accusative | praedispositum | praedispositam | praedispositum | praedispositōs | praedispositās | praedisposita | |
| ablative | praedispositō | praedispositā | praedispositō | praedispositīs | |||
| vocative | praedisposite | praedisposita | praedispositum | praedispositī | praedispositae | praedisposita | |
References
- “praedispositus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “praedispositus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- praedispositus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.