praehibitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of praehibeō.
Participle
praehibitus (feminine praehibita, neuter praehibitum); first/second-declension participle
- alternative form of praebitus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | praehibitus | praehibita | praehibitum | praehibitī | praehibitae | praehibita | |
| genitive | praehibitī | praehibitae | praehibitī | praehibitōrum | praehibitārum | praehibitōrum | |
| dative | praehibitō | praehibitae | praehibitō | praehibitīs | |||
| accusative | praehibitum | praehibitam | praehibitum | praehibitōs | praehibitās | praehibita | |
| ablative | praehibitō | praehibitā | praehibitō | praehibitīs | |||
| vocative | praehibite | praehibita | praehibitum | praehibitī | praehibitae | praehibita | |