praeiudicium
Latin
Alternative forms
- praejūdicium
- præiūdicium
- præjūdicium
Etymology
prae- + iūdicium; compare also praeiūdicō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [prae̯.juːˈdɪ.ki.ũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pre.juˈd̪iː.t͡ʃi.um]
Noun
praeiūdicium n (genitive praeiūdiciī or praeiūdicī); second declension
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | praeiūdicium | praeiūdicia |
| genitive | praeiūdiciī praeiūdicī1 |
praeiūdiciōrum |
| dative | praeiūdiciō | praeiūdiciīs |
| accusative | praeiūdicium | praeiūdicia |
| ablative | praeiūdiciō | praeiūdiciīs |
| vocative | praeiūdicium | praeiūdicia |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Related terms
Descendants
- Catalan: prejudici, perjudici
- English: prejudice
- French: préjudice
- Galician: prexuízo
- Italian: pregiudizio
- Portuguese: prejuízo
- Romanian: prejudiciu
- Spanish: perjuicio, prejuicio
References
- “praeiudicium”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- praeiudicium in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- prejudice: opinio praeiudicata, also simply opinio (not praeiudicium = a preliminary decision)
- prejudice: opinio praeiudicata, also simply opinio (not praeiudicium = a preliminary decision)
- “praeiudicium”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper’s Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers