praejudicium
Latin
Noun
praejūdicium n (genitive praejūdiciī or praejūdicī); second declension
- alternative form of praeiudicium
- 1802, Samuel Marshall, A treatise on the law of insurance: in four books:
- et ratio est, quia licet emptio periculi non teneat in praejudicium promifloris, tamen in ejus fevorem ...
- (please add an English translation of this quotation)
- 1833, Jacopo Facciolati, Egidio Forcellini, Giuseppe Furlanetto, Totius latinitatis lexicon: Volume 3:
- De quo non praejudicium, sed plane judicium jam factum putatur.
- (please add an English translation of this quotation)
- 1947 Alfred Rupert Hall, Marie Boas Hall - "Unpublished scientific papers of Isaac Newton"
- Et hoc praejudicium in causa fuisse credo quod in Scholis nomen substantiae Deo et creaturis univoce tribuitur ...
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | praejūdicium | praejūdicia |
| genitive | praejūdiciī praejūdicī1 |
praejūdiciōrum |
| dative | praejūdiciō | praejūdiciīs |
| accusative | praejūdicium | praejūdicia |
| ablative | praejūdiciō | praejūdiciīs |
| vocative | praejūdicium | praejūdicia |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Descendants
- French: préjudice
References
- “praejudicium”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "praejudicium", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- praejudicium in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- “praejudicium”, in William Smith et al., editor (1890), A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, London: William Wayte. G. E. Marindin