praemandata

Latin

Participle

praemandāta

  1. inflection of praemandātus:
    1. nominative/vocative feminine singular
    2. nominative/accusative/vocative neuter plural

Participle

praemandātā

  1. ablative feminine singular of praemandātus

Noun

praemandāta n pl (genitive praemandātōrum); second declension

  1. an arrest warrant

Declension

Second-declension noun (neuter), plural only.

plural
nominative praemandāta
genitive praemandātōrum
dative praemandātīs
accusative praemandāta
ablative praemandātīs
vocative praemandāta

References

  • praemandata”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers