praemandata
Latin
Participle
praemandāta
- inflection of praemandātus:
- nominative/vocative feminine singular
- nominative/accusative/vocative neuter plural
Participle
praemandātā
- ablative feminine singular of praemandātus
Noun
praemandāta n pl (genitive praemandātōrum); second declension
Declension
Second-declension noun (neuter), plural only.
| plural | |
|---|---|
| nominative | praemandāta |
| genitive | praemandātōrum |
| dative | praemandātīs |
| accusative | praemandāta |
| ablative | praemandātīs |
| vocative | praemandāta |
References
- “praemandata”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers