praetimens
Latin
Etymology
Present participle of praetimeō
Participle
praetimēns (genitive praetimentis); third-declension one-termination participle
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | praetimēns | praetimentēs | praetimentia | ||
| genitive | praetimentis | praetimentium | |||
| dative | praetimentī | praetimentibus | |||
| accusative | praetimentem | praetimēns | praetimentēs praetimentīs |
praetimentia | |
| ablative | praetimente praetimentī1 |
praetimentibus | |||
| vocative | praetimēns | praetimentēs | praetimentia | ||
1When used purely as an adjective.