prehibitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of prēhibeō.
Participle
prēhibitus (feminine prēhibita, neuter prēhibitum); first/second-declension participle
- alternative form of praebitus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | prēhibitus | prēhibita | prēhibitum | prēhibitī | prēhibitae | prēhibita | |
| genitive | prēhibitī | prēhibitae | prēhibitī | prēhibitōrum | prēhibitārum | prēhibitōrum | |
| dative | prēhibitō | prēhibitae | prēhibitō | prēhibitīs | |||
| accusative | prēhibitum | prēhibitam | prēhibitum | prēhibitōs | prēhibitās | prēhibita | |
| ablative | prēhibitō | prēhibitā | prēhibitō | prēhibitīs | |||
| vocative | prēhibite | prēhibita | prēhibitum | prēhibitī | prēhibitae | prēhibita | |