procesionar

Romanian

Etymology

Borrowed from French processionnaire.

Noun

procesionar m (plural procesionari)

  1. processionary

Declension

Declension of procesionar
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative procesionar procesionarul procesionari procesionarii
genitive-dative procesionar procesionarului procesionari procesionarilor
vocative procesionarule procesionarilor

References

  • procesionar in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN

Spanish

Etymology

From procesión +‎ -ar.

Pronunciation

  • IPA(key): /pɾoθesjoˈnaɾ/ [pɾo.θe.sjoˈnaɾ] (Spain)
  • IPA(key): /pɾosesjoˈnaɾ/ [pɾo.se.sjoˈnaɾ] (Latin America, Philippines)
  • Rhymes: -aɾ
  • Syllabification: pro‧ce‧sio‧nar

Verb

procesionar (first-person singular present procesiono, first-person singular preterite procesioné, past participle procesionado)

  1. to carry in a parade or procession
    • 2015 September 23, “La lucha libre mexicana toma el CCCB”, in El País[1]:
      A pesar de que hay combates cada día, son pocos los luchadores que viven de esto y la mayoría desempeña otros oficios, como Villán V que es dentista y se pone la máscara para engatusar a sus pequeños pacientes o el célebre Fray Tormenta, un cura que no duda en procesionar y repartir la comunión con su atuendo de combate.
      Despite there being battles every day, few are the number of wrestlers that are able to live off this occupation alone and so many have other jobs as well, like Villán V who is a dentist and puts his wrestler mask on to entertain his younger patients or the famous Fray Tormenta, a priest that has no issue in performing a procession and giving communion with his battle clothes on.

Conjugation

Further reading