Czech
Etymology
Inherited from Old Czech prominúti. Equivalent to pro- + minout
Pronunciation
Verb
prominout pf (imperfective promíjet)
- to forgive
Conjugation
Conjugation of prominout
| infinitive
|
prominout, prominouti
|
active adjective
|
prominuvší
|
| verbal noun
|
prominutí
|
passive adjective
|
prominutý
|
| present forms |
indicative |
imperative
|
|
singular |
plural |
singular |
plural
|
| 1st person
|
prominu |
promineme |
— |
promiňme
|
| 2nd person
|
promineš |
prominete |
promiň |
promiňte
|
| 3rd person
|
promine |
prominou |
— |
—
|
The verb prominout does not have present tense and the present forms are used to express future only.
| participles |
past participles |
passive participles
|
|
singular |
plural |
singular |
plural
|
| masculine animate
|
prominul |
prominuli |
prominut |
prominuti
|
| masculine inanimate
|
prominuly |
prominuty
|
| feminine
|
prominula |
prominuta
|
| neuter
|
prominulo |
prominula |
prominuto |
prominuta
|
| transgressives
|
present
|
past
|
| masculine singular
|
— |
prominuv
|
| feminine + neuter singular
|
— |
prominuvši
|
| plural
|
— |
prominuvše
|
|
Derived terms
Further reading