pronuntians
Latin
Etymology
Present active participle of prōnūntiō.
Participle
prōnūntiāns (genitive prōnūntiantis); third-declension one-termination participle
- present active participle of prōnūntiō: pronouncing
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | prōnūntiāns | prōnūntiantēs | prōnūntiantia | ||
| genitive | prōnūntiantis | prōnūntiantium | |||
| dative | prōnūntiantī | prōnūntiantibus | |||
| accusative | prōnūntiantem | prōnūntiāns | prōnūntiantēs prōnūntiantīs |
prōnūntiantia | |
| ablative | prōnūntiante prōnūntiantī1 |
prōnūntiantibus | |||
| vocative | prōnūntiāns | prōnūntiantēs | prōnūntiantia | ||
1When used purely as an adjective.