prostibulum
Latin
Etymology
From prōstō (“to prostitute oneself”) + -bulum.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [proːsˈtɪ.bʊ.ɫũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [prosˈt̪iː.bu.lum]
Noun
prōstibulum n (genitive prōstibulī); second declension
Declension
Second-declension noun (neuter).
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | prōstibulum | prōstibula |
genitive | prōstibulī | prōstibulōrum |
dative | prōstibulō | prōstibulīs |
accusative | prōstibulum | prōstibula |
ablative | prōstibulō | prōstibulīs |
vocative | prōstibulum | prōstibula |
Synonyms
- (brothel): lupānar
Descendants
- → Catalan: prostíbul
- → English: prostibule
- → Italian: postribolo
- → Portuguese: prostíbulo
- → Spanish: prostíbulo
References
- “prostibulum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- prostibulum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Niermeyer, Jan Frederik (1976) “prostibulum”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill, page 865/2