przewinić

Polish

Etymology

From prze- +‎ winić.

Pronunciation

  • IPA(key): /pʂɛˈvi.ɲit͡ɕ/
  • Rhymes: -iɲit͡ɕ
  • Syllabification: prze‧wi‧nić

Verb

przewinić pf

  1. (intransitive, dated) to offend (commit an offense)
    Synonym: zawinić

Conjugation

Conjugation of przewinić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive przewinić
future tense 1st przewinię przewinimy
2nd przewinisz przewinicie
3rd przewini przewinią
impersonal przewini się
past tense 1st przewiniłem,
-(e)m przewinił 		przewiniłam,
-(e)m przewiniła 		przewiniłom,
-(e)m przewiniło 		przewiniliśmy,
-(e)śmy przewinili 		przewiniłyśmy,
-(e)śmy przewiniły
2nd przewiniłeś,
-(e)ś przewinił 		przewiniłaś,
-(e)ś przewiniła 		przewiniłoś,
-(e)ś przewiniło 		przewiniliście,
-(e)ście przewinili 		przewiniłyście,
-(e)ście przewiniły
3rd przewinił przewiniła przewiniło przewinili przewiniły
impersonal przewiniono
conditional 1st przewiniłbym,
bym przewinił 		przewiniłabym,
bym przewiniła 		przewiniłobym,
bym przewiniło 		przewinilibyśmy,
byśmy przewinili 		przewiniłybyśmy,
byśmy przewiniły
2nd przewiniłbyś,
byś przewinił 		przewiniłabyś,
byś przewiniła 		przewiniłobyś,
byś przewiniło 		przewinilibyście,
byście przewinili 		przewiniłybyście,
byście przewiniły
3rd przewiniłby,
by przewinił 		przewiniłaby,
by przewiniła 		przewiniłoby,
by przewiniło 		przewiniliby,
by przewinili 		przewiniłyby,
by przewiniły
impersonal przewiniono by
imperative 1st niech przewinię przewińmy
2nd przewiń przewińcie
3rd niech przewini niech przewinią
anterior adverbial participle przewiniwszy
verbal noun przewinienie

Derived terms

nouns

Further reading

  • przewinić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • przewinić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.