pustogłów

Polish

Etymology

From pusty +‎ -o- +‎ głowa.[1] First attested in 1781.[2]

Pronunciation

  • IPA(key): /pusˈtɔ.ɡwuf/
  • Rhymes: -ɔɡwuf
  • Syllabification: pus‧to‧głów

Noun

pustogłów m pers

  1. (derogatory) empty-headed person

Declension

Declension of pustogłów
singular plural
nominative pustogłów pustogłowowie
genitive pustogłowa pustogłowów
dative pustogłowowi pustogłowom
accusative pustogłowa pustogłowów
instrumental pustogłowem pustogłowami
locative pustogłowie pustogłowach
vocative pustogłowie pustogłowowie

References

  1. ^ Halina Zgółkowa, editor (1994–2005), “pustogłów”, in Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, volumes 1–50, Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, →ISBN
  2. ^ Tadeusz Nowaczyński (1781) O prozodyi i harmonii języka polskiego (in Polish), volume 1, page 66

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.