qanun

See also: qanûn

English

Alternative forms

Etymology

From Turkish kanun, from Ottoman Turkish قانون (kanun), from Arabic قَانُون (qānūn), from Ancient Greek κανών (kanṓn). Doublet of canon.

Noun

qanun (plural qanuns)

  1. (music) A Near Eastern and Caucasian musical instrument related to the zither, dulcimer, or harp having either 26 strings and a single bridge, or 42 strings and two bridges.
    • 2009 June 21, Daniel J. Wakin, “Ensemble Ambitions in a World Divided”, in New York Times‎[1]:
      WISPS of mournful tunes from a cane flute mingled with the plucking, jangling arabesques of the zitherlike qanun, the oud and gentle drums.

Derived terms

Translations

References

  • "kanoon." Webster's Third New International Dictionary, Unabridged. Merriam-Webster. 2002.

Azerbaijani

Etymology

Borrowed from Arabic قَانُون (qānūn), ultimately from Ancient Greek κανών (kanṓn).

Pronunciation

  • IPA(key): [ɡɑːˈnun]
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: qan‧un

Noun

qanun (definite accusative qanunu, plural qanunlar)

  1. law
    qanunu pozmaq ― to break the law
    qanuna əməl/riayət etmək ― to follow/obey the law
    qanun qəbul etmək ― to pass a law
    qanun çıxarmaq ― to make a law
    qanunu ləğv etmək ― to abolish the law
    qanun bizdən bunu tələb edir ― this is required from us by the law
    qanun çərçivəsində işləmək ― to operate within the framework of law
    Bir dəfə qanun çıxarmışdılar ki, daha ölmək olmaz, qadağandır. Qanun tez-tez pozulurdu və axırda onu ləğv etdilər.
    Once they made a law that dying isn't allowed anymore, it's prohibited. The law was often violated and at the end they abolished it.
  2. statute
  3. (music) qanun, a musical instrument similar to a zither.

Declension

Declension of qanun
singular plural
nominative qanunqanunlar
definite accusative qanunuqanunları
dative qanunaqanunlara
locative qanundaqanunlarda
ablative qanundanqanunlardan
definite genitive qanununqanunların
Possessive forms of qanun
nominative
singular plural
mənim (“my”) qanunum qanunlarım
sənin (“your”) qanunun qanunların
onun (“his/her/its”) qanunu qanunları
bizim (“our”) qanunumuz qanunlarımız
sizin (“your”) qanununuz qanunlarınız
onların (“their”) qanunu or qanunları qanunları
accusative
singular plural
mənim (“my”) qanunumu qanunlarımı
sənin (“your”) qanununu qanunlarını
onun (“his/her/its”) qanununu qanunlarını
bizim (“our”) qanunumuzu qanunlarımızı
sizin (“your”) qanununuzu qanunlarınızı
onların (“their”) qanununu or qanunlarını qanunlarını
dative
singular plural
mənim (“my”) qanunuma qanunlarıma
sənin (“your”) qanununa qanunlarına
onun (“his/her/its”) qanununa qanunlarına
bizim (“our”) qanunumuza qanunlarımıza
sizin (“your”) qanununuza qanunlarınıza
onların (“their”) qanununa or qanunlarına qanunlarına
locative
singular plural
mənim (“my”) qanunumda qanunlarımda
sənin (“your”) qanununda qanunlarında
onun (“his/her/its”) qanununda qanunlarında
bizim (“our”) qanunumuzda qanunlarımızda
sizin (“your”) qanununuzda qanunlarınızda
onların (“their”) qanununda or qanunlarında qanunlarında
ablative
singular plural
mənim (“my”) qanunumdan qanunlarımdan
sənin (“your”) qanunundan qanunlarından
onun (“his/her/its”) qanunundan qanunlarından
bizim (“our”) qanunumuzdan qanunlarımızdan
sizin (“your”) qanununuzdan qanunlarınızdan
onların (“their”) qanunundan or qanunlarından qanunlarından
genitive
singular plural
mənim (“my”) qanunumun qanunlarımın
sənin (“your”) qanununun qanunlarının
onun (“his/her/its”) qanununun qanunlarının
bizim (“our”) qanunumuzun qanunlarımızın
sizin (“your”) qanununuzun qanunlarınızın
onların (“their”) qanununun or qanunlarının qanunlarının

Derived terms

  • qanunauyğun (“regular, appropriate, natural”)
    • qanunauyğunluq (“regularity, pattern, rule”)
  • qanunazidd (“illegal”)
  • qanuni (“legal”)
    • qanuniləşmək (“to legalize”, intr.)
      • qanuniləşdirmək (“to legalize”, tr.)
    • qanunilik (“legality, lawfulness, legitimacy”)
  • qanunnamə (“code, body of laws”)
  • qanunpozan (“offender, lawbreaker”)
  • qanunsuz (“illegal”)
    • qanunsuzlaşmaq (“to become criminalized”)
      • qanunsuzlaşdırmaq (“to criminalize”, tr.)
    • qanunsuzluq (“lawlessness”)
  • qanunun aliliyi (“rule of law”)
  • qanunverici (“legislative; lawmaker”)
    • qanunverici hakimiyyət (“legislature”)
    • qanunvericilik (“legislation; law-making”)

Crimean Tatar

Etymology

From Arabic قَانُون (qānūn), Ultimately from Ancient Greek κανών (kanṓn).

Pronunciation

  • Hyphenation: qa‧nun

Noun

qanun

  1. law

Declension

Declension of qanun
singular plural
nominative qanun qanunlar
genitive qanunnıñ qanunlarnıñ
dative qanunğa qanunlarğa
accusative qanunnı qanunlarnı
locative qanunda qanunlarda
ablative qanundan qanunlardan

Derived terms

References

Indonesian

Etymology

From Arabic قَانُون (qānūn), ultimately from Ancient Greek κανών (kanṓn). Doublet of kanon and kanun.

Pronunciation

  • IPA(key): /qanun/
  • Hyphenation: qa‧nun

Noun

qanun

  1. law, code
    Synonyms: peraturan, hukum, kaidah
    Synonym: kanun (informal)
    1. (Islam) laws established by Muslim sovereigns, in particular the body of administrative, economic and criminal law, especially promulgated by Ottoman sultans, in contrast to sharia, the body of law elaborated by Muslim jurists
    2. (law) laws established by Aceh autonomous provincial government and the regencies or cities government under it as local law which govern the both governments and society in Aceh

Alternative forms

Noun

qanun

  1. (music) qanun, a musical instrument similar to a zither

Further reading

Maltese

Root
q-n-n
1 term

Etymology

From Arabic قَانُون (qānūn).

Pronunciation

  • IPA(key): /ʔaˈnuːn/

Noun

qanun m (plural qwienen)

  1. rule, norm
  2. rent
  3. church decree, canon
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.