quadrigonus
Latin
Etymology
Macaronic compound of Latin quattuor (“four”) + Ancient Greek γῶνος (gônos, “angle, corner”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kʷa.drɪˈɡoː.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kʷa.d̪riˈɡɔː.nus]
Adjective
quadrigōnus (feminine quadrigōna, neuter quadrigōnum); first/second-declension adjective
- tetragonal; four-angled; having four angles
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | quadrigōnus | quadrigōna | quadrigōnum | quadrigōnī | quadrigōnae | quadrigōna | |
| genitive | quadrigōnī | quadrigōnae | quadrigōnī | quadrigōnōrum | quadrigōnārum | quadrigōnōrum | |
| dative | quadrigōnō | quadrigōnae | quadrigōnō | quadrigōnīs | |||
| accusative | quadrigōnum | quadrigōnam | quadrigōnum | quadrigōnōs | quadrigōnās | quadrigōna | |
| ablative | quadrigōnō | quadrigōnā | quadrigōnō | quadrigōnīs | |||
| vocative | quadrigōne | quadrigōna | quadrigōnum | quadrigōnī | quadrigōnae | quadrigōna | |
Related terms
References
- “quadrigonus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- quadrigonus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.