rännil
Swedish
Etymology
Inherited from Old Swedish rænnil, from Proto-Germanic *runilaz. Related to ränna (“flow”). See also origin of rinna.
Noun
rännil c
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | rännil | rännils |
| definite | rännilen | rännilens | |
| plural | indefinite | rännilar | rännilars |
| definite | rännilarna | rännilarnas |
References
- rännil in Svenska Akademiens ordlista (SAOL)
- rännil in Svensk ordbok (SO)
- rännil in Svenska Akademiens ordbok (SAOB)
- rännil in Elof Hellquist, Svensk etymologisk ordbok (1st ed., 1922)