racematus
Latin
Etymology
From racēmus (“cluster or bunch of grapes, berries or similar fruits”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ra.keːˈmaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ra.t͡ʃeˈmaː.t̪us]
Adjective
racēmātus (feminine racēmāta, neuter racēmātum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | racēmātus | racēmāta | racēmātum | racēmātī | racēmātae | racēmāta | |
| genitive | racēmātī | racēmātae | racēmātī | racēmātōrum | racēmātārum | racēmātōrum | |
| dative | racēmātō | racēmātae | racēmātō | racēmātīs | |||
| accusative | racēmātum | racēmātam | racēmātum | racēmātōs | racēmātās | racēmāta | |
| ablative | racēmātō | racēmātā | racēmātō | racēmātīs | |||
| vocative | racēmāte | racēmāta | racēmātum | racēmātī | racēmātae | racēmāta | |
Related terms
Descendants
- Portuguese: racimado
References
- “racematus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- racematus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.