Turkish
Noun
rastlama (definite accusative rastlamayı, plural rastlamalar)
- verbal noun of rastlamak
Declension
Declension of rastlama
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
rastlama
|
rastlamalar
|
| definite accusative
|
rastlamayı
|
rastlamaları
|
| dative
|
rastlamaya
|
rastlamalara
|
| locative
|
rastlamada
|
rastlamalarda
|
| ablative
|
rastlamadan
|
rastlamalardan
|
| genitive
|
rastlamanın
|
rastlamaların
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
rastlamam
|
rastlamalarım
|
| 2nd singular
|
rastlaman
|
rastlamaların
|
| 3rd singular
|
rastlaması
|
rastlamaları
|
| 1st plural
|
rastlamamız
|
rastlamalarımız
|
| 2nd plural
|
rastlamanız
|
rastlamalarınız
|
| 3rd plural
|
rastlamaları
|
rastlamaları
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
rastlamamı
|
rastlamalarımı
|
| 2nd singular
|
rastlamanı
|
rastlamalarını
|
| 3rd singular
|
rastlamasını
|
rastlamalarını
|
| 1st plural
|
rastlamamızı
|
rastlamalarımızı
|
| 2nd plural
|
rastlamanızı
|
rastlamalarınızı
|
| 3rd plural
|
rastlamalarını
|
rastlamalarını
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
rastlamama
|
rastlamalarıma
|
| 2nd singular
|
rastlamana
|
rastlamalarına
|
| 3rd singular
|
rastlamasına
|
rastlamalarına
|
| 1st plural
|
rastlamamıza
|
rastlamalarımıza
|
| 2nd plural
|
rastlamanıza
|
rastlamalarınıza
|
| 3rd plural
|
rastlamalarına
|
rastlamalarına
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
rastlamamda
|
rastlamalarımda
|
| 2nd singular
|
rastlamanda
|
rastlamalarında
|
| 3rd singular
|
rastlamasında
|
rastlamalarında
|
| 1st plural
|
rastlamamızda
|
rastlamalarımızda
|
| 2nd plural
|
rastlamanızda
|
rastlamalarınızda
|
| 3rd plural
|
rastlamalarında
|
rastlamalarında
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
rastlamamdan
|
rastlamalarımdan
|
| 2nd singular
|
rastlamandan
|
rastlamalarından
|
| 3rd singular
|
rastlamasından
|
rastlamalarından
|
| 1st plural
|
rastlamamızdan
|
rastlamalarımızdan
|
| 2nd plural
|
rastlamanızdan
|
rastlamalarınızdan
|
| 3rd plural
|
rastlamalarından
|
rastlamalarından
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
rastlamamın
|
rastlamalarımın
|
| 2nd singular
|
rastlamanın
|
rastlamalarının
|
| 3rd singular
|
rastlamasının
|
rastlamalarının
|
| 1st plural
|
rastlamamızın
|
rastlamalarımızın
|
| 2nd plural
|
rastlamanızın
|
rastlamalarınızın
|
| 3rd plural
|
rastlamalarının
|
rastlamalarının
|
|
Verb
rastlama
- second-person singular negative imperative of rastlamak
Further reading
- “rastlama”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu