raucus
Latin
Etymology
From rāvis (“hoarseness”) + -cus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈrau̯.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈraːu̯.kus]
Adjective
raucus (feminine rauca, neuter raucum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | raucus | rauca | raucum | raucī | raucae | rauca | |
| genitive | raucī | raucae | raucī | raucōrum | raucārum | raucōrum | |
| dative | raucō | raucae | raucō | raucīs | |||
| accusative | raucum | raucam | raucum | raucōs | raucās | rauca | |
| ablative | raucō | raucā | raucō | raucīs | |||
| vocative | rauce | rauca | raucum | raucī | raucae | rauca | |
Descendants
References
- “raucus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “raucus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- raucus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.