redditus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of reddō.
Participle
redditus (feminine reddita, neuter redditum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | redditus | reddita | redditum | redditī | redditae | reddita | |
| genitive | redditī | redditae | redditī | redditōrum | redditārum | redditōrum | |
| dative | redditō | redditae | redditō | redditīs | |||
| accusative | redditum | redditam | redditum | redditōs | redditās | reddita | |
| ablative | redditō | redditā | redditō | redditīs | |||
| vocative | reddite | reddita | redditum | redditī | redditae | reddita | |
References
- “redditus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "redditus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- redditus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.