Turkish
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish رفاقت (refāḳat, “an accompanying another on a journey, companionship”),[1][2] from Arabic رَفَاقَة (rafāqa), verbal noun of رَفُقَ (rafuqa, “to be a companion”).[3]
Pronunciation
- IPA(key): /ɾe.faːˈkat/
- Hyphenation: re‧fa‧kat
Noun
refakat (definite accusative refakati, plural refakatler)
- An act of accompanying, companionship.
- Synonym: arkadaşlık etme
- (music) An act of performing a duet.
Declension
Declension of refakat
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
refakat
|
refakatler
|
| definite accusative
|
refakati
|
refakatleri
|
| dative
|
refakate
|
refakatlere
|
| locative
|
refakatte
|
refakatlerde
|
| ablative
|
refakatten
|
refakatlerden
|
| genitive
|
refakatin
|
refakatlerin
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
refakatim
|
refakatlerim
|
| 2nd singular
|
refakatin
|
refakatlerin
|
| 3rd singular
|
refakati
|
refakatleri
|
| 1st plural
|
refakatimiz
|
refakatlerimiz
|
| 2nd plural
|
refakatiniz
|
refakatleriniz
|
| 3rd plural
|
refakatleri
|
refakatleri
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
refakatimi
|
refakatlerimi
|
| 2nd singular
|
refakatini
|
refakatlerini
|
| 3rd singular
|
refakatini
|
refakatlerini
|
| 1st plural
|
refakatimizi
|
refakatlerimizi
|
| 2nd plural
|
refakatinizi
|
refakatlerinizi
|
| 3rd plural
|
refakatlerini
|
refakatlerini
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
refakatime
|
refakatlerime
|
| 2nd singular
|
refakatine
|
refakatlerine
|
| 3rd singular
|
refakatine
|
refakatlerine
|
| 1st plural
|
refakatimize
|
refakatlerimize
|
| 2nd plural
|
refakatinize
|
refakatlerinize
|
| 3rd plural
|
refakatlerine
|
refakatlerine
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
refakatimde
|
refakatlerimde
|
| 2nd singular
|
refakatinde
|
refakatlerinde
|
| 3rd singular
|
refakatinde
|
refakatlerinde
|
| 1st plural
|
refakatimizde
|
refakatlerimizde
|
| 2nd plural
|
refakatinizde
|
refakatlerinizde
|
| 3rd plural
|
refakatlerinde
|
refakatlerinde
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
refakatimden
|
refakatlerimden
|
| 2nd singular
|
refakatinden
|
refakatlerinden
|
| 3rd singular
|
refakatinden
|
refakatlerinden
|
| 1st plural
|
refakatimizden
|
refakatlerimizden
|
| 2nd plural
|
refakatinizden
|
refakatlerinizden
|
| 3rd plural
|
refakatlerinden
|
refakatlerinden
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
refakatimin
|
refakatlerimin
|
| 2nd singular
|
refakatinin
|
refakatlerinin
|
| 3rd singular
|
refakatinin
|
refakatlerinin
|
| 1st plural
|
refakatimizin
|
refakatlerimizin
|
| 2nd plural
|
refakatinizin
|
refakatlerinizin
|
| 3rd plural
|
refakatlerinin
|
refakatlerinin
|
|
Derived terms
References
- ^ Redhouse, James W. (1890) “رفاقت”, in A Turkish and English Lexicon[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 981
- ^ Kélékian, Diran (1911) “رفاقت”, in Dictionnaire turc-français[2] (in French), Constantinople: Mihran, page 625
- ^ Nişanyan, Sevan (2002–) “refakat”, in Nişanyan Sözlük
Further reading