regeren

From Middle Dutch regeren, from Latin regere.

• IPA^(key): /rəˈɣeː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: re‧ge‧ren
• Rhymes: -eːrən

regeren

1. (transitive, intransitive) to reign, be on the throne with or without political power

   Koningin Victoria regeerde over een enorm rijk. ― Queen Victoria reigned over a vast empire.

   Hij regeerde zonder enige echte politieke macht. ― He reigned without any real political power.

2. (transitive, intransitive) to rule, govern

   Ze willen de stad op een rechtvaardige manier regeren. ― They want to govern the city in a just manner.

   Het land werd tientallen jaren door een dictator geregeerd. ― The country was ruled by a dictator for decades.

3. (transitive, archaic) to control, to conduct, to direct, to govern
   • 1628, Philips Marnix van Sint Aldegonde, "Wilhelmus van Nassouwe", (modern, redacted version), couplet 2.

     Maar God zal mij regeren / als een goed instrument, / dat ik zal wederkeren / in mijnen regiment.

     But God shall conduct me / like a good instrument, / that I shall be reinstated / into my regiment.

• regeerakkoord
• regeerbaar
• regeerperiode
• regering

• Afrikaans: regeer
• Negerhollands: regeer
• → Aukan: ligei

• ergeren

• Audio:

  (file)

regeren

1. inflection of rege:
   1. strong genitive masculine/neuter singular comparative degree
   2. weak/mixed genitive/dative all-gender singular comparative degree
   3. strong/weak/mixed accusative masculine singular comparative degree
   4. strong dative plural comparative degree
   5. weak/mixed all-case plural comparative degree