reinur
Faroese
Etymology
From Old Norse hreinn, from Proto-Germanic *hrainiz, from Proto-Indo-European *krey-.
Adjective
reinur (comparative reinari, superlative reinastur)
Declension
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | reinur | rein | reint |
| accusative | reinan | reina | reint |
| dative | reinum | reinari | reinum |
| genitive | reins | reinar | reins |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | reinir | reinar | rein |
| accusative | reinar | reinar | rein |
| dative | reinum | reinum | reinum |
| genitive | reina | reina | reina |
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | reini | reina | reina |
| accusative | reina | reinu | |
| dative | |||
| genitive | |||
| plural | all genders | ||
| all cases | reinu | ||
Derived terms
- óreinur
Related terms
- ruddiligur
- nossligur
- hugnaligur
- penur