renuntiatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of renuntiō.
Participle
renūntiātus (feminine renūntiāta, neuter renūntiātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | renūntiātus | renūntiāta | renūntiātum | renūntiātī | renūntiātae | renūntiāta | |
| genitive | renūntiātī | renūntiātae | renūntiātī | renūntiātōrum | renūntiātārum | renūntiātōrum | |
| dative | renūntiātō | renūntiātae | renūntiātō | renūntiātīs | |||
| accusative | renūntiātum | renūntiātam | renūntiātum | renūntiātōs | renūntiātās | renūntiāta | |
| ablative | renūntiātō | renūntiātā | renūntiātō | renūntiātīs | |||
| vocative | renūntiāte | renūntiāta | renūntiātum | renūntiātī | renūntiātae | renūntiāta | |