repetundus

Latin

Etymology

From repeto +‎ -undus (early variant of -endus).

Pronunciation

Participle

repetundus (feminine repetunda, neuter repetundum); first/second-declension participle

  1. (rare) alternative form of repetendus
    • c. 195 BCE, Plautus, Trinummus 1131:
      Nam beneficium, homini proprium quod datur, prorsum perit, / quod datum utendum est, id repetundi copia est quando velis.
      (please add an English translation of this quotation)
    • 70 BCE, Cicero, Divinatio in Caecilium 17.4:
      Reliquum est iam ut illud quaeramus, cum hoc constet, Siculos a me petisse, ecquid hanc rem apud vos animosque vestros valere oporteat, ecquid auctoritatis apud vos in suo iure repetundo socii populi Romani, supplices vestri, habere debeant.
      (please add an English translation of this quotation)
    • 86 BCEc. 35 BCE, Sallust, The histories (fragments) 1.Oratio Lepidi.6:
      Quin solus omnium post memoriam humani <generis> supplicia in post futuros conposuit, quis prius iniuria quam vita certa esset, pravissumeque per sceleris inmanitatem adhuc tutus fuit, dum vos metu gravioris serviti a repetunda libertate terremini.
      (please add an English translation of this quotation)

Usage notes

Other than a handful of exceptions (quoted above), used only in legal formulas as a modifier of the ablative or genitive plural of pecūnia (with the noun sometimes omitted by ellipsis).

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative repetundus repetunda repetundum repetundī repetundae repetunda
genitive repetundī repetundae repetundī repetundōrum repetundārum repetundōrum
dative repetundō repetundae repetundō repetundīs
accusative repetundum repetundam repetundum repetundōs repetundās repetunda
ablative repetundō repetundā repetundō repetundīs
vocative repetunde repetunda repetundum repetundī repetundae repetunda