resuscitatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of resuscitō.
Participle
resuscitātus (feminine resuscitāta, neuter resuscitātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | resuscitātus | resuscitāta | resuscitātum | resuscitātī | resuscitātae | resuscitāta | |
| genitive | resuscitātī | resuscitātae | resuscitātī | resuscitātōrum | resuscitātārum | resuscitātōrum | |
| dative | resuscitātō | resuscitātae | resuscitātō | resuscitātīs | |||
| accusative | resuscitātum | resuscitātam | resuscitātum | resuscitātōs | resuscitātās | resuscitāta | |
| ablative | resuscitātō | resuscitātā | resuscitātō | resuscitātīs | |||
| vocative | resuscitāte | resuscitāta | resuscitātum | resuscitātī | resuscitātae | resuscitāta | |