Italian
Etymology
From ri- + destare.
Pronunciation
- IPA(key): /ri.desˈta.re/
- Rhymes: -are
- Hyphenation: ri‧de‧stà‧re
Verb
ridestàre (first-person singular present ridésto or ridèsto[1], first-person singular past historic ridestài, past participle ridestàto, auxiliary avére) (transitive)
- to reawaken
- (figurative, by extension) to revive, resurrect
Conjugation
Conjugation of ridestàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
| ridestàre
|
| avére
|
ridestàndo
|
| ridestànte
|
ridestàto
|
| indicative
|
io
|
tu
|
lui/lei, esso/essa
|
noi
|
voi
|
loro, essi/esse
|
| present
|
ridésto, ridèsto
|
ridésti, ridèsti
|
ridésta, ridèsta
|
ridestiàmo
|
ridestàte
|
ridéstano, ridèstano
|
| imperfect
|
ridestàvo
|
ridestàvi
|
ridestàva
|
ridestavàmo
|
ridestavàte
|
ridestàvano
|
| past historic
|
ridestài
|
ridestàsti
|
ridestò
|
ridestàmmo
|
ridestàste
|
ridestàrono
|
| future
|
ridesterò
|
ridesterài
|
ridesterà
|
ridesterémo
|
ridesteréte
|
ridesterànno
|
| conditional
|
ridesterèi
|
ridesterésti
|
ridesterèbbe, ridesterébbe
|
ridesterémmo
|
ridesteréste
|
ridesterèbbero, ridesterébbero
|
| subjunctive
|
che io
|
che tu
|
che lui/che lei, che esso/che essa
|
che noi
|
che voi
|
che loro, che essi/che esse
|
| present
|
ridésti, ridèsti
|
ridésti, ridèsti
|
ridésti, ridèsti
|
ridestiàmo
|
ridestiàte
|
ridéstino, ridèstino
|
| imperfect
|
ridestàssi
|
ridestàssi
|
ridestàsse
|
ridestàssimo
|
ridestàste
|
ridestàssero
|
| imperative
|
—
|
tu
|
Lei
|
noi
|
voi
|
Loro
|
|
|
ridésta, ridèsta
|
ridésti, ridèsti
|
ridestiàmo
|
ridestàte
|
ridéstino, ridèstino
|
| negative imperative
|
|
non ridestàre
|
non ridésti, non ridèsti
|
non ridestiàmo
|
non ridestàte
|
non ridéstino, non ridèstino
|
Derived terms
References
Further reading
- ridestare in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
Anagrams