rilitigare
Italian
Etymology
Verb
rilitigàre (first-person singular present rilìtigo, first-person singular past historic rilitigài, past participle rilitigàto, auxiliary avére) (uncommon)
Usage notes
- This is a false friend, and does not mean "relitigate".
Conjugation
Conjugation of rilitigàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
| infinitive | rilitigàre | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | avére | gerund | rilitigàndo | |||
| present participle | rilitigànte | past participle | rilitigàto | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | rilìtigo | rilìtighi | rilìtiga | rilitighiàmo | rilitigàte | rilìtigano |
| imperfect | rilitigàvo | rilitigàvi | rilitigàva | rilitigavàmo | rilitigavàte | rilitigàvano |
| past historic | rilitigài | rilitigàsti | rilitigò | rilitigàmmo | rilitigàste | rilitigàrono |
| future | rilitigherò | rilitigherài | rilitigherà | rilitigherémo | rilitigheréte | rilitigherànno |
| conditional | rilitigherèi | rilitigherésti | rilitigherèbbe, rilitigherébbe | rilitigherémmo | rilitigheréste | rilitigherèbbero, rilitigherébbero |
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
| present | rilìtighi | rilìtighi | rilìtighi | rilitighiàmo | rilitighiàte | rilìtighino |
| imperfect | rilitigàssi | rilitigàssi | rilitigàsse | rilitigàssimo | rilitigàste | rilitigàssero |
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
| rilìtiga | rilìtighi | rilitighiàmo | rilitigàte | rilìtighino | ||
| negative imperative | non rilitigàre | non rilìtighi | non rilitighiàmo | non rilitigàte | non rilìtighino | |