ritremare
Italian
Etymology
Verb
ritremàre (first-person singular present ritrèmo, first-person singular past historic ritremài, past participle ritremàto, auxiliary avére)
Conjugation
Conjugation of ritremàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
| infinitive | ritremàre | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | avére | gerund | ritremàndo | |||
| present participle | ritremànte | past participle | ritremàto | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | ritrèmo | ritrèmi | ritrèma | ritremiàmo | ritremàte | ritrèmano |
| imperfect | ritremàvo | ritremàvi | ritremàva | ritremavàmo | ritremavàte | ritremàvano |
| past historic | ritremài | ritremàsti | ritremò | ritremàmmo | ritremàste | ritremàrono |
| future | ritremerò | ritremerài | ritremerà | ritremerémo | ritremeréte | ritremerànno |
| conditional | ritremerèi | ritremerésti | ritremerèbbe, ritremerébbe | ritremerémmo | ritremeréste | ritremerèbbero, ritremerébbero |
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
| present | ritrèmi | ritrèmi | ritrèmi | ritremiàmo | ritremiàte | ritrèmino |
| imperfect | ritremàssi | ritremàssi | ritremàsse | ritremàssimo | ritremàste | ritremàssero |
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
| ritrèma | ritrèmi | ritremiàmo | ritremàte | ritrèmino | ||
| negative imperative | non ritremàre | non ritrèmi | non ritremiàmo | non ritremàte | non ritrèmino | |