roštilj
Serbo-Croatian
Etymology
From Hungarian rostély, from Austrian German Roschtl (German Rost). First attested in the 17th century.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /rǒʃtiːʎ/
- Hyphenation: ro‧štilj
Noun
ròštīlj m inan (Cyrillic spelling ро̀штӣљ)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ròštīlj | roštilji |
| genitive | roštílja | roštilja |
| dative | roštilju | roštiljima |
| accusative | roštilj | roštilje |
| vocative | roštilju | roštilji |
| locative | roštilju | roštiljima |
| instrumental | roštiljem | roštiljima |
References
- ^ Matasović, Ranko (2016–2021) “roštilj”, in Dubravka Ivšić Majić, Tijmen Pronk, editors, Etimološki rječnik hrvatskoga jezika [Etymological dictionary of the Croatian language] (in Serbo-Croatian), Zagreb: Institut za hrvatski jezik i jezikoslovlje, page 307