rodzic

See also: rodzić

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish rodzic, from Proto-Slavic *rodiťь; see rodzić for more on the origin.

Pronunciation

 
  • IPA(key): /ˈrɔ.d͡ʑit͡s/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔd͡ʑit͡s
  • Syllabification: ro‧dzic

Noun

rodzic m pers

  1. (colloquial) parent
  2. (archaic or dialectal, Lasovia) father
  3. (in the plural) parents (one's father and mother)
    Synonyms: rodziciele, staruszkowie, starzy

Declension

Declension of rodzic
singular plural
nominative rodzic rodzice
genitive rodzica rodziców
dative rodzicowi rodzicom
accusative rodzica rodziców
instrumental rodzicem rodzicami
locative rodzicu rodzicach
vocative rodzicu rodzice
nouns
verbs

Further reading

  • rodzic in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rodzic in Polish dictionaries at PWN
  • Szymon Matusiak (1880) “rodźic”, in “Gwara lasowska w okolicy Tarnobrzega, studyjum dyjalektologiczne”, in Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności (I) (in Polish), volume 8, Krakow: Akademia Umiejętności, page 176
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.