rompi

See also: rompí

Catalan

Pronunciation

Verb

rompi

  1. inflection of rompre:
    1. first/third-person singular present subjunctive
    2. third-person singular imperative

Esperanto

Etymology

From Italian rompere and French rompre, both from Latin rumpō. Compare English rupture.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈrompi/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ompi
  • Hyphenation: rom‧pi

Verb

rompi (present rompas, past rompis, future rompos, conditional rompus, volitive rompu)

  1. to break
  2. (rompi kun, idiomatic) to break up with

Conjugation

Conjugation of rompi
present past future
singular plural singular plural singular plural
tense rompas rompis rompos
active participle rompanta rompantaj rompinta rompintaj romponta rompontaj
acc. rompantan rompantajn rompintan rompintajn rompontan rompontajn
passive participle rompata rompataj rompita rompitaj rompota rompotaj
acc. rompatan rompatajn rompitan rompitajn rompotan rompotajn
nominal active participle rompanto rompantoj rompinto rompintoj romponto rompontoj
acc. rompanton rompantojn rompinton rompintojn romponton rompontojn
nominal passive participle rompato rompatoj rompito rompitoj rompoto rompotoj
acc. rompaton rompatojn rompiton rompitojn rompoton rompotojn
adverbial active participle rompante rompinte romponte
adverbial passive participle rompate rompite rompote
infinitive rompi imperative rompu conditional rompus

Derived terms

Friulian

Etymology

From Latin rumpere.

Verb

rompi (past participle rot)

  1. (transitive) to break, smash

Synonyms

Derived terms

  • rompiment
  • rompisi

Galician

Verb

rompi

  1. (reintegrationist norm) first-person singular preterite indicative of romper

Italian

Adjective

rompi

  1. masculine plural of rompo

Verb

rompi

  1. second-person singular present indicative of rompere

Anagrams

Portuguese

Verb

rompi

  1. first-person singular preterite indicative of romper