rondhangen

Dutch

Etymology

From rond +‎ hangen.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

rondhangen

  1. to hang around, to loiter
    uithangen
    (please add an English translation of this usage example)

Conjugation

Conjugation of rondhangen (strong class 7, separable)
infinitive rondhangen
past singular hing rond
past participle rondgehangen
infinitive rondhangen
gerund rondhangen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular hang rond hing rond rondhang rondhing
2nd person sing. (jij) hangt rond, hang rond2 hing rond rondhangt rondhing
2nd person sing. (u) hangt rond hing rond rondhangt rondhing
2nd person sing. (gij) hangt rond hingt rond rondhangt rondhingt
3rd person singular hangt rond hing rond rondhangt rondhing
plural hangen rond hingen rond rondhangen rondhingen
subjunctive sing.1 hange rond hinge rond rondhange rondhinge
subjunctive plur.1 hangen rond hingen rond rondhangen rondhingen
imperative sing. hang rond
imperative plur.1 hangt rond
participles rondhangend rondgehangen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams