rondleiden

Dutch

Etymology

Compound of rond (“round, around”) +‎ leiden (“to lead, guide”).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

rondleiden

  1. (transitive) to guide, show around
    Synonyms: gidsen, leiden
    Ik zal je rondleiden in het nieuwe huis. ― I will show you around in the new house.
    De gids leidde de groep rond in het museum. ― The guide guided the group in the museum.

Conjugation

Conjugation of rondleiden (weak, separable)
infinitive rondleiden
past singular leidde rond
past participle rondgeleid
infinitive rondleiden
gerund rondleiden n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular leid rond leidde rond rondleid rondleidde
2nd person sing. (jij) leidt rond, leid rond2 leidde rond rondleidt rondleidde
2nd person sing. (u) leidt rond leidde rond rondleidt rondleidde
2nd person sing. (gij) leidt rond leidde rond rondleidt rondleidde
3rd person singular leidt rond leidde rond rondleidt rondleidde
plural leiden rond leidden rond rondleiden rondleidden
subjunctive sing.1 leide rond leidde rond rondleide rondleidde
subjunctive plur.1 leiden rond leidden rond rondleiden rondleidden
imperative sing. leid rond
imperative plur.1 leidt rond
participles rondleidend rondgeleid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.