ronroni

From French ronronner, of onomatopoeic origin. Compare Spanish ronronear.

• IPA^(key): /ronˈroni/
• Rhymes: -oni
• Hyphenation: ron‧ro‧ni

ronroni (present ronronas, past ronronis, future ronronos, conditional ronronus, volitive ronronu)

1. (intransitive) to purr
   • 2002, Valdemar Vinar, La skandalo pro Jozefo:

     Sed — ke mi estu justa — unu estaĵo tamen ŝatis min: mia granda longhara nigra virkato, kiu ofte venadis por kuŝripozi sur miaj genuoj; mi karesis ĝin kaj ĝi kontente, obtuze ronronis ĝuante varmon de mia korpo.

     But, to be fair, there was one creature who liked me anyway: my big, long-haired, black male cat, who would often come to lie resting on my knees; I would pet him and he would contentedly, obtusely purr, enjoying my body heat.

• miaŭi