rozbójnik

Polish

Etymology

From rozbój +‎ -nik.

Pronunciation

  • IPA(key): /rɔzˈbuj.ɲik/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ujɲik
  • Syllabification: roz‧bój‧nik

Noun

rozbójnik m pers (female equivalent rozbójniczka)

  1. bandit, highwayman, robber
    Synonyms: grabieżca, grasant, łupieżca, rabownik, rabuś, rzezimieszek

Declension

Declension of rozbójnik
singular plural
nominative rozbójnik rozbójnicy/rozbójniki (deprecative)
genitive rozbójnika rozbójników
dative rozbójnikowi rozbójnikom
accusative rozbójnika rozbójników
instrumental rozbójnikiem rozbójnikami
locative rozbójniku rozbójnikach
vocative rozbójniku rozbójnicy

Derived terms

adjective
noun
  • rozbójnictwo
noun

Further reading

  • rozbójnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozbójnik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.