rozkaźnik

Polish

Etymology

From rozkaz +‎ -nik.

Pronunciation

  • IPA(key): /rɔsˈkaʑ.ɲik/
  • Rhymes: -aʑɲik
  • Syllabification: roz‧kaź‧nik

Noun

rozkaźnik m inan

  1. (grammar) imperative, imperative mood
    Synonyms: imperativus, imperatiwus, tryb rozkazujący
  2. (grammar) imperative (verb in imperative mood)
    Synonyms: imperativus, imperatiwus

Declension

Declension of rozkaźnik
singular plural
nominative rozkaźnik rozkaźniki
genitive rozkaźnika rozkaźników
dative rozkaźnikowi rozkaźnikom
accusative rozkaźnik rozkaźniki
instrumental rozkaźnikiem rozkaźnikami
locative rozkaźniku rozkaźnikach
vocative rozkaźniku rozkaźniki

Derived terms

adjective
  • rozkaźnikowy

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.