rozkuć

See also: rozkùc

Polish

Alternative forms

  • rozkować (obsolete)

Etymology

From roz- +‎ kuć. First attested in 1577.[1] Compare Kashubian rozkùc.

Pronunciation

 
  • IPA(key): /ˈrɔs.kut͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔskut͡ɕ
  • Syllabification: roz‧kuć

Verb

rozkuć pf (imperfective rozkuwać)

  1. (transitive) to hit apart, to beat apart (while striking, to break into pieces) [with instrumental ‘with what’]
  2. (transitive) to hammer out, to beat flat (to flatten by striking)
    Synonym: rozklepać
  3. (transitive) to unchain; to unshoe (to free someone from chains or handcuffs, etc.; to remove a horseshoe from a horse) [with z (+ genitive) ‘from what’]
    Synonym: odkuć
    Antonym: skuć
  4. (transitive, Middle Polish) to reforge (to give a new shape by striking)
  5. (reflexive with się) to unchain oneself [with z (+ genitive) ‘from what’]
    Synonym: odkuć się
  6. (reflexive with się) to unchain each other [with z (+ genitive) ‘from what’]
  7. (reflexive with się, of a horse) to unshoe (to lose a horseshoe or horseshoes; to have a horseshoe or horseshoes removed)

Conjugation

Conjugation of rozkuć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozkuć
future tense 1st rozkuję rozkujemy
2nd rozkujesz rozkujecie
3rd rozkuje rozkują
impersonal rozkuje się
past tense 1st rozkułem,
-(e)m rozkuł 		rozkułam,
-(e)m rozkuła 		rozkułom,
-(e)m rozkuło 		rozkuliśmy,
-(e)śmy rozkuli 		rozkułyśmy,
-(e)śmy rozkuły
2nd rozkułeś,
-(e)ś rozkuł 		rozkułaś,
-(e)ś rozkuła 		rozkułoś,
-(e)ś rozkuło 		rozkuliście,
-(e)ście rozkuli 		rozkułyście,
-(e)ście rozkuły
3rd rozkuł rozkuła rozkuło rozkuli rozkuły
impersonal rozkuto
conditional 1st rozkułbym,
bym rozkuł 		rozkułabym,
bym rozkuła 		rozkułobym,
bym rozkuło 		rozkulibyśmy,
byśmy rozkuli 		rozkułybyśmy,
byśmy rozkuły
2nd rozkułbyś,
byś rozkuł 		rozkułabyś,
byś rozkuła 		rozkułobyś,
byś rozkuło 		rozkulibyście,
byście rozkuli 		rozkułybyście,
byście rozkuły
3rd rozkułby,
by rozkuł 		rozkułaby,
by rozkuła 		rozkułoby,
by rozkuło 		rozkuliby,
by rozkuli 		rozkułyby,
by rozkuły
impersonal rozkuto by
imperative 1st niech rozkuję rozkujmy
2nd rozkuj rozkujcie
3rd niech rozkuje niech rozkują
passive adjectival participle rozkuty rozkuta rozkute rozkuci rozkute
anterior adverbial participle rozkuwszy
verbal noun rozkucie

References

  1. ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “rozkować”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.