rozmaring
Hungarian
Etymology
From a Northern Italian language, compare Venetan rosmarin, from Latin rōsmarīnus (“rosemary”) (literally, "dew of the sea"), from rōs (“dew”) + marīnus (“of the sea”), from mare (“sea”).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈrozmɒriŋɡ]
- Hyphenation: roz‧ma‧ring
- Rhymes: -iŋɡ
Noun
rozmaring (plural rozmaringok)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | rozmaring | rozmaringok |
| accusative | rozmaringot | rozmaringokat |
| dative | rozmaringnak | rozmaringoknak |
| instrumental | rozmaringgal | rozmaringokkal |
| causal-final | rozmaringért | rozmaringokért |
| translative | rozmaringgá | rozmaringokká |
| terminative | rozmaringig | rozmaringokig |
| essive-formal | rozmaringként | rozmaringokként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | rozmaringban | rozmaringokban |
| superessive | rozmaringon | rozmaringokon |
| adessive | rozmaringnál | rozmaringoknál |
| illative | rozmaringba | rozmaringokba |
| sublative | rozmaringra | rozmaringokra |
| allative | rozmaringhoz | rozmaringokhoz |
| elative | rozmaringból | rozmaringokból |
| delative | rozmaringról | rozmaringokról |
| ablative | rozmaringtól | rozmaringoktól |
| non-attributive possessive – singular |
rozmaringé | rozmaringoké |
| non-attributive possessive – plural |
rozmaringéi | rozmaringokéi |
| possessor | single possession | multiple possessions |
|---|---|---|
| 1st person sing. | rozmaringom | rozmaringjaim |
| 2nd person sing. | rozmaringod | rozmaringjaid |
| 3rd person sing. | rozmaringja | rozmaringjai |
| 1st person plural | rozmaringunk | rozmaringjaink |
| 2nd person plural | rozmaringotok | rozmaringjaitok |
| 3rd person plural | rozmaringjuk | rozmaringjaik |
Further reading
- rozmaring in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.