rozpruć

Polish

Etymology

From roz- +‎ pruć.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈrɔs.prut͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔsprut͡ɕ
  • Syllabification: roz‧pruć

Verb

rozpruć pf (imperfective rozpruwać)

  1. (transitive) to unstitch, to unpick
  2. (transitive) to rip apart, to tear open
  3. (reflexive with się) to unravel, to become unstitched

Conjugation

Conjugation of rozpruć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozpruć
future tense 1st rozpruję rozprujemy
2nd rozprujesz rozprujecie
3rd rozpruje rozprują
impersonal rozpruje się
past tense 1st rozprułem,
-(e)m rozpruł 		rozprułam,
-(e)m rozpruła 		rozprułom,
-(e)m rozpruło 		rozpruliśmy,
-(e)śmy rozpruli 		rozprułyśmy,
-(e)śmy rozpruły
2nd rozprułeś,
-(e)ś rozpruł 		rozprułaś,
-(e)ś rozpruła 		rozprułoś,
-(e)ś rozpruło 		rozpruliście,
-(e)ście rozpruli 		rozprułyście,
-(e)ście rozpruły
3rd rozpruł rozpruła rozpruło rozpruli rozpruły
impersonal rozpruto
conditional 1st rozprułbym,
bym rozpruł 		rozprułabym,
bym rozpruła 		rozprułobym,
bym rozpruło 		rozprulibyśmy,
byśmy rozpruli 		rozprułybyśmy,
byśmy rozpruły
2nd rozprułbyś,
byś rozpruł 		rozprułabyś,
byś rozpruła 		rozprułobyś,
byś rozpruło 		rozprulibyście,
byście rozpruli 		rozprułybyście,
byście rozpruły
3rd rozprułby,
by rozpruł 		rozprułaby,
by rozpruła 		rozprułoby,
by rozpruło 		rozpruliby,
by rozpruli 		rozprułyby,
by rozpruły
impersonal rozpruto by
imperative 1st niech rozpruję rozprujmy
2nd rozpruj rozprujcie
3rd niech rozpruje niech rozprują
passive adjectival participle rozpruty rozpruta rozprute rozpruci rozprute
anterior adverbial participle rozpruwszy
verbal noun rozprucie
noun

Further reading

  • rozpruć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozpruć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.