ruń

See also: Appendix:Variations of "run"

Polish

Pronunciation

 
  • IPA(key): /ˈruɲ/
  • Rhymes: -uɲ
  • Syllabification: ruń

Etymology 1

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Noun

ruń f

  1. (literary) short, dense vegetation
  2. (Kociewie) grass sprouting on a ploughed field
Declension
verbs
  • runić impf
  • runieć impf

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

ruń

  1. second-person singular imperative of runąć

Further reading

  • ruń in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ruń in Polish dictionaries at PWN
  • Dr Nadmorski (Józef Łęgowski) (1889) “ruń”, in “Spis wyrazów właściwych gwarze malborskiej i kociewskiej”, in Wisła. Miesięcznik Geograficzno-Etnograficzny (in Polish), volume 3 z.4, page 747
  • Gustaw Pobłocki (1887) “ruń”, in Słownik kaszubski z dodatkiem idyotyzmów chełmińskich i kociewskich (in Polish), 2 edition, Chełmno, page 157