rugbyen

Dutch

Etymology

From rugby +‎ -en.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈrʏx.bi.ə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: rug‧by‧en

Verb

rugbyen

  1. (intransitive) to play rugby

Conjugation

Conjugation of rugbyen (weak)
infinitive rugbyen
past singular rugbyde
past participle gerugbyd
infinitive rugbyen
gerund rugbyen n
present tense past tense
1st person singular rugby rugbyde
2nd person sing. (jij) rugbyt, rugby2 rugbyde
2nd person sing. (u) rugbyt rugbyde
2nd person sing. (gij) rugbyt rugbyde
3rd person singular rugbyt rugbyde
plural rugbyen rugbyden
subjunctive sing.1 rugbye rugbyde
subjunctive plur.1 rugbyen rugbyden
imperative sing. rugby
imperative plur.1 rugbyt
participles rugbyend gerugbyd
1) Archaic. 2) In case of inversion.