ruziemaken

Dutch

Etymology

From ruzie +‎ maken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈry.ziˌmaː.kə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ru‧zie‧ma‧ken

Verb

ruziemaken

  1. (intransitive) to quarrel

Conjugation

Conjugation of ruziemaken (weak, separable)
infinitive ruziemaken
past singular maakte ruzie
past participle ruziegemaakt
infinitive ruziemaken
gerund ruziemaken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular maak ruzie maakte ruzie ruziemaak ruziemaakte
2nd person sing. (jij) maakt ruzie, maak ruzie2 maakte ruzie ruziemaakt ruziemaakte
2nd person sing. (u) maakt ruzie maakte ruzie ruziemaakt ruziemaakte
2nd person sing. (gij) maakt ruzie maakte ruzie ruziemaakt ruziemaakte
3rd person singular maakt ruzie maakte ruzie ruziemaakt ruziemaakte
plural maken ruzie maakten ruzie ruziemaken ruziemaakten
subjunctive sing.1 make ruzie maakte ruzie ruziemake ruziemaakte
subjunctive plur.1 maken ruzie maakten ruzie ruziemaken ruziemaakten
imperative sing. maak ruzie
imperative plur.1 maakt ruzie
participles ruziemakend ruziegemaakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Anagrams

  • maken ruzie
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.