ryknąć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *ryknǫti. Onomatopoeic.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈrɘk.nɔɲt͡ɕ/
  • Rhymes: -ɘknɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: ryk‧nąć

Verb

ryknąć pf (imperfective ryczeć)

  1. (intransitive, of animals) to roar
    Synonym: zaryczeć
  2. (intransitive, of people) to bawl, to bellow

Conjugation

Conjugation of ryknąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ryknąć
future tense 1st ryknę rykniemy
2nd rykniesz rykniecie
3rd ryknie rykną
impersonal ryknie się
past tense 1st ryknąłem,
-(e)m ryknął 		ryknęłam,
-(e)m ryknęła 		ryknęłom,
-(e)m ryknęło 		ryknęliśmy,
-(e)śmy ryknęli 		ryknęłyśmy,
-(e)śmy ryknęły
2nd ryknąłeś,
-(e)ś ryknął 		ryknęłaś,
-(e)ś ryknęła 		ryknęłoś,
-(e)ś ryknęło 		ryknęliście,
-(e)ście ryknęli 		ryknęłyście,
-(e)ście ryknęły
3rd ryknął ryknęła ryknęło ryknęli ryknęły
impersonal ryknięto
conditional 1st ryknąłbym,
bym ryknął 		ryknęłabym,
bym ryknęła 		ryknęłobym,
bym ryknęło 		ryknęlibyśmy,
byśmy ryknęli 		ryknęłybyśmy,
byśmy ryknęły
2nd ryknąłbyś,
byś ryknął 		ryknęłabyś,
byś ryknęła 		ryknęłobyś,
byś ryknęło 		ryknęlibyście,
byście ryknęli 		ryknęłybyście,
byście ryknęły
3rd ryknąłby,
by ryknął 		ryknęłaby,
by ryknęła 		ryknęłoby,
by ryknęło 		ryknęliby,
by ryknęli 		ryknęłyby,
by ryknęły
impersonal ryknięto by
imperative 1st niech ryknę ryknijmy
2nd ryknij ryknijcie
3rd niech ryknie niech rykną
anterior adverbial participle ryknąwszy
verbal noun ryknięcie

Further reading

  • ryknąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ryknąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.