rzecznik

Polish

Etymology

From rzec +‎ -nik.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈʐɛt͡ʂ.ɲik/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛt͡ʂɲik
  • Syllabification: rzecz‧nik

Noun

rzecznik m pers (female equivalent rzeczniczka)

  1. spokesman
  2. ombudsman

Declension

Declension of rzecznik
singular plural
nominative rzecznik rzecznicy/rzeczniki (deprecative)
genitive rzecznika rzeczników
dative rzecznikowi rzecznikom
accusative rzecznika rzeczników
instrumental rzecznikiem rzecznikami
locative rzeczniku rzecznikach
vocative rzeczniku rzecznicy

Further reading

  • rzecznik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rzecznik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.