sæma

Icelandic

Etymology

From Old Norse sœma, from Proto-Germanic *sōmijaną.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈsaiːma/
    Rhymes: -aiːma

Verb

sæma (weak verb, third-person singular past indicative sæmdi, supine sæmt)

  1. (ditransitive) to honor (usu. with something)
  2. to befit, behoove [with dative]

Conjugation

sæma – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur sæma
supine sagnbót sæmt
present participle
sæmandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég sæmi sæmdi sæmi sæmdi
þú sæmir sæmdir sæmir sæmdir
hann, hún, það sæmir sæmdi sæmi sæmdi
plural við sæmum sæmdum sæmum sæmdum
þið sæmið sæmduð sæmið sæmduð
þeir, þær, þau sæma sæmdu sæmi sæmdu
imperative boðháttur
singular þú sæm (þú), sæmdu
plural þið sæmið (þið), sæmiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
sæmdur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
sæmdur sæmd sæmt sæmdir sæmdar sæmd
accusative
(þolfall)
sæmdan sæmda sæmt sæmda sæmdar sæmd
dative
(þágufall)
sæmdum sæmdri sæmdu sæmdum sæmdum sæmdum
genitive
(eignarfall)
sæmds sæmdrar sæmds sæmdra sæmdra sæmdra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
sæmdi sæmda sæmda sæmdu sæmdu sæmdu
accusative
(þolfall)
sæmda sæmdu sæmda sæmdu sæmdu sæmdu
dative
(þágufall)
sæmda sæmdu sæmda sæmdu sæmdu sæmdu
genitive
(eignarfall)
sæmda sæmdu sæmda sæmdu sæmdu sæmdu

References

  • Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)