sújtó
Hungarian
Etymology
sújt (“to hit, strike”) + -ó (present-participle suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈʃuːjtoː]
- Hyphenation: súj‧tó
Participle
sújtó
- present participle of sújt
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | sújtó | sújtók |
| accusative | sújtót | sújtókat |
| dative | sújtónak | sújtóknak |
| instrumental | sújtóval | sújtókkal |
| causal-final | sújtóért | sújtókért |
| translative | sújtóvá | sújtókká |
| terminative | sújtóig | sújtókig |
| essive-formal | sújtóként | sújtókként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | sújtóban | sújtókban |
| superessive | sújtón | sújtókon |
| adessive | sújtónál | sújtóknál |
| illative | sújtóba | sújtókba |
| sublative | sújtóra | sújtókra |
| allative | sújtóhoz | sújtókhoz |
| elative | sújtóból | sújtókból |
| delative | sújtóról | sújtókról |
| ablative | sújtótól | sújtóktól |
| non-attributive possessive – singular |
sújtóé | sújtóké |
| non-attributive possessive – plural |
sújtóéi | sújtókéi |
Derived terms
Related terms
- lesújtó
Further reading
- sújtó in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.